Griegu antiguu

Griegu antiguu [Ἀρχαία] Ἑλληνική / [Arkhaía] Ellēnikḗ'
Rexón	Este del Mediterraneu
Falantes	Llingua muerta, dio llugar a la koiné na dómina helenística, *usada en humanidaes pa estudiu (principalmente traducción y llectura)
Familia	Indoeuropéu   Greco-Armeniu (?)     Helénicu       Griegu antiguu
Estatus oficial
Oficial en	Nengún país
Reguláu por	Nun ta reguláu
Códigos
ISO 639-1	nengún
ISO 639-2	grc
ISO 639-3	grc
Estensión del griegu antiguu

El griegu antiguu (autoglotónimu: [Ἀρχαία] Ἑλληνική, [Arkhaía] Hellēnikḗ) refierese al conxuntu de variedaes de griegu qu'esistieron mientres la Dómina Arcaica (sieglu IX e.C. – sieglu VI e.C. ) hasta la Dómina Clásica (sieglu V e.C. – sieglu IV e.C. ) na Antigua Grecia. Tamién s'usa'l términu pa referise al griegu clásicu.

El griegu antiguu ye'l llinguaxe de les obres de Homero, incluyendo la Ilíada y la Odisea, y d'otros trabayos de la lliteratura y filosofía griegues.

Tuvo'l so orixe nes emigraciones d'indoeuropeos que s'asitiaron na península balcánica hacia l'añu 2000 e.C. Estos emigraron escontra les fértiles tierres del Sur y asitiáronse en delles rexones de Grecia, onde apaecieron distintes dialeutos, los cuatro principales fueron el arcadio-chipriota, el dóricu, eólicu y xónicu.^{[ensin referencies]}